Mandate
[ˈmændeɪt]Noun
the authority to do something, given to a government or other organization by the people who vote for it in an election
(به ویژه کتبی) حکم، دستور، اختیارنامه، فرمان
the authority to carry out a policy or course of action, regarded as given by the electorate to a candidate or party that is victorious in an election.
خواست رای دهندگان (که با رای دادن هویدا میشود)
Synonyms
command, order, charge, authority, commission, sanction, instruction, warrant, decree, bidding, canon, directive, injunction, fiat, edict, authorization, precept
Examples
The government accepted the mandate of the people.
دولت خواست مردم را قبول کرد.
The recent elections gave Labor no such mandate.
انتخابات اخیر چنین اختیاری را به حزب کارگر نداده است.
He was willing to carry out all of his commander's mandates.
او مایل بود که کلیهی دستورات فرماندهی خود را اجرا کند.
90% همهی آموزشهای زبانینا رایگان است!
رایگان برای همیشه دربارهی ما